- tale
- is. <ər.>1. Bəxt, qismət. <Nazlı:> Heç böylə padşah sarayında yaşayan bir xanım da taleyindən şikayət edərmi? H. C.. <Kiçikbəyimin> taleyə boyun əyməkdən başqa çarəsi yox idi. Ç..2. Müqəddərat, gələcək, iqbal. Biçarə ana ölümünü deyil, əziz . . balalarının taleyinin necə olacağını fikir edib ağlayırdı. C. C..◊ Tale ulduzu – bax bəxt ulduzu («bəxt»də). Tale (taleyi) üz çevirmək – uğursuzluğa uğramaq, işi bəd gətirmək, həyatında çətin və ağır dövr başlanmaq. Yoxsa tale Salatından üz çevirmişdi? Ə. M.. Taleyi gətirmək (açılmaq) – bəxti gətirmək. <Əhməd:> Qardaş, hər nə deyirsən de, bu almada bizim bəxtimiz var. Daha taleyimiz bu almaynan açılacaq. (Nağıl). Taleyi gülmək (gülümsəmək, üzünə gülmək) – bəxti gətirmək, işi düz gətirmək. Rəsmi bir yığıncaqda Tükəzban xalanın taleyi üzünə güldü və bir səslə birinci qadınlar qurultayına nümayəndə seçildi. B. T.. Demək, <Aslanın> taleyi gülməyəcəkmiş! Aslan xoşbəxt deyilmiş! S. Vəliyev. Taleyindən (taleyə) küsmək – öz bəxtindən küsmək, təqsir özündə olmaq. Taleyini. . . bağlamaq – gələcəyini, müqəddəratını birinə, ya bir şeyə, hadisəyə bağlamaq, özünü bir şeyə həsr etmək. Taleyini kor qoymaq – təqsir özündə olmaq, öz təqsiri üzündən müvəffəqiyyətsizliyə uğramaq. <Ayaz:> Sən öz taleyini kor qoydun, ona mən neyləyim, – deyə, cavab verdi. A. Ş..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.